|
Skąd wziął się Księżyc ?
Pochodzenie Księżyca jest jak narazie niewyjaśnione do końca. Istnieje wiele teorii wyjaśniających powstanie Srebrnego Globu, ale tylko trzy przetrwały próbę czasu.
Jednak najbardziej prawdopodobna jest teoria I.
W czasie "pierwszych chwil" istnienia Ziemi, uderzyło w nią ogromne ciało kosmiczne i "wychlupnęło" z niej materię. Materia ta utworzyła wokół Ziemi pierścień. Po pewnym czasie, okruchy materii zaczęły się scalać w jedną całość, aż w końcu utworzyły Księżyc.
Na początku istnienia Ziemi, w jej pobliżu znalazło się ogromne ciało niebieskie z innej części Układu Słonecznego. Ziemskie pole grawitacyjne przechwyciło je, i tak krąży ono wokół Ziemi jako jej satelita po dzisiejsze czasy.
Teoria mówi nam, że zarówno Księżyc jak i Ziemia, powstały w tym samym czasie, kondensując się z wielkiej mgławicy, która niegdyś otaczała Słońce, i z której powstała cała reszta planet i księżyców Układu Słonecznego.
Teoria Powstania KSIĘŻYCA
Istnieją trzy różne teorie powstania Księżyca:
Księżyc oderwał się od Ziemi (i został od niej odrzucony),
Ziemia i Księżyc powstały jednocześnie jako podwójna planeta",
Księżyc został przechwycony przez Ziemię, np. po powstaniu z tego samego obłoku gazu co Mars(obydwie planety wykształciły się razem).
Przez około 100 milionów lat ze zderzających się i zlepiających okruchów
skalnych uformowały się planety Naszego Układy. Między orbitą pra- Ziemi
a Marsem krążyła prawdopodobnie jeszcze jedna planeta. Była zbyt blisko
i po pewnym czasie uderzyła w Ziemię.
Takie zjawiska nie należały do rzadkości. Zderzenie to miało dwia fazy.
W pierwszej nastąpiło uderzenie, w drugiej, po kilku dniach gromada ta
uderzyła w Ziemię, tym razem pod dużym kątem, wybijając na orbitę płynne
już skały płaszcza Ziemi. Po okresie od 1 do 100 lat okruchy zebrały sie
w księżyc. Jest to jedna z hipotez powstania Ksieżyca.
Symulacja komputerowa hipotezy powstania księżyca.
W latach 70-tych powstała teoria mówiąca że Księżyc powstał w wyniku
uderzenia w Ziemię ciała wielkości Marsa.
Symulacje komputerowe które zostały przeprowadzone w Southwest Research
Institute (SwRI) i w Uniwersytecie w Kalifornii w Santa Cruz
(UCSC)wykazuja iż pojedyńcze uderzenie obiektu tak duzego jak mars moglo
doprowadzic do powstania ksiezyca.
Pierwszy model zakładał uderzenie z momentem pędu dwukrotnie większym
niż moment pędu układu Ziemia - Księżyc.
Drugi model zakładał, że uderzenie nastąpiło wtedy, gdy masa Ziemi była
równa zaledwie połowie jej obecnej masy i że druga połówka została
"dobudowana" po powstaniu Księżyca. Jednak wtedy Księżyc powinien
zawierać więcej żelaza gdyż po swoim powstaniu również "ściągnąłby" na
siebie dużą ilość materii.
Nowe obliczenia pokazują, że ciało o masie jednej dziesiątej masy naszej
planety mogło wyrwać z Ziemi wystarczającą ilość ubogiej w żelazo
materii aby mógł z niej powstać Księżyc. Jednocześnie takie zderzenie
pozostawiałoby Ziemię z odpowiednią masą i szybkością obrotu.
Powstanie KSIĘŻYCA w Wyniku Zderzeń
Niewielkie żelazne jądro, suche skały podobne do płaszcza ziemskiego sugerują (Hartman, 1984), że Księżyc powstał w wyniku zderzenia pra-Ziemi z jakimś ciałem niebieskim o rozmiarach zbliżonych do ziemskich.
Przez ok. 100 milionów lat ze zderzających się i zlepiających okruchów skalnych uformowały się planety naszego Układu. Między orbitą pra-Ziemi a Marsem krążyła prawdopodobnie jeszcze jedna planeta. Była zbyt blisko i po pewnym czasie uderzyła w Ziemię.
Takie zjawiska zdaniem uczonych nie należały do rzadkości. Podejrzewa sie, że np. "wsteczny" w stosunku do innych planet kierunek obrotu Wenus czy Uran "toczący się" po swojej orbicie (oś obrotu w płaszczyźnie ruchu wokół Słońca) to rezultaty dawnych zderzeń z ogromnymi ciałami niebieskimi.
Symulacje komputerowe wskazują, że zderzenie musiało nastąpić pod możliwie najostrzejszym kątem, niemal otarcie się, i miało dwie fazy. W pierwszej nastąpiło uderzenie, pokruszone fragmenty płaszczy obu ciał i płynna magma wyleciały na orbitę pra-Ziemi i tam, okrążając Ziemię, zbierały się w gromadę. W drugiej fazie, po kilku dniach, gromada ta po raz drugi uderzyła w Ziemię, tym razem pod dużym kątem, wybijając na orbitę płynne już skały płaszcza Ziemi.
Po okresie od roku do 100 lat (nieprawdopodobnie krótko jak na stosunki kosmiczne) okruchy zebrały się w Księżyc.
Inny scenariusz zderzenia (kąt zderzenia) spowodowałby powstanie dwu księżyców, z których jeden albo zderzyłby się z drugim albo spadł na planetę. Jeszcze inny scenariusz spowodowałby, że okruchy wyrzucone zostałyby zbyt blisko Ziemi (poniżej tzw. granicy Roscha) i utworzyłyby pierścień okruchów skalnych (jak wokół Saturna, Urana, Neptuna), którym przyciąganie ziemskie nie pozwoliłoby utworzyć księżyca, z czasem ściągając na powierzchnię planety.
TEKST WSPÓLNIE OPRACOWANY PRZEZ:
Magda Gazdowicz III C
Artur Błażejewski III C
Marek Sośnicki II C
Patrycja Jarzębska III A
Asia Wardziak III A
|
