Faz Księżyca jest cztery. Fazy te inaczej zwane lunację mówią Nam gdzie
znajduje się Księżyc w danej chwile.
Gdy Księżyc jest w pełni, znajduje się po przeciwnej stronie Ziemi niż
Słońce. Jego położenie na sferze niebieskiej jest w przybliżeniu
przeciwległe do położenia Słońca. Księżyc wówczas znajduje się w
kulminacji górnej (góruje) około północy, w kulminacji dolnej zaś
(dołuje) - w południe. Natomiast w nowiu położenie Księżyca na sferze
niebieskiej jest bliskie położenia Słońca. Księżyc wówczas znajduje się
w kulminacji górnej w południe, w kulminacji dolnej zaś - o północy.
Pomiędzy dwiema kolejnymi takimi samymi fazami Księżyca (np. dwiema
pełniami) upływa okres około 29,5 doby, czyli miesiąc synodyczny. Ze
względu na ruch Ziemi wokół Słońca, okres ten jest różny od okresu
obiegu Księżyca wokół Ziemi, czyli miesiąca gwiazdowego (syderycznego).
Wyróżnione fazy:
1. Nów obszar zwrócony do Ziemi nie jest oświetlony
2. Pierwsza kwadra
3. Pełnia: jest wtedy oświetlony cały obszar zwrócony do Ziemi
4. Ostatnia kwadra.
Nów jedna z faz planety (np. Księżyca, Wenus). W nowiu planeta zwrócona jest do obserwatora stroną nieoświetloną.
Księżyc zaczyna się odchylać z pozycji najbliżej
Słońca i dzięki temu część promieni słonecznych zaczyna się odbijać od Księżyca w stronę
Ziemi. Mówimy wtedy, ze Księżyca "przybywa". Zaczynamy widzieć wschodnią część jego
tarczy. W bardzo łatwy sposób "na oko" możemy stwierdzić, że to właśnie ten moment
"przybywania" Księżyca - bo wtedy jego widoczna część przypomina kształtem literę "D"
- i możemy powiedzieć, że wtedy Księżyc się Dopełnia - powiększa.
I KWADRA - widzimy dokładnie połowę tarczy Księżyca (wschodnią).
Księżyc, Ziemia i Słońce są ułożone względem siebie - prostopadłe (jakby na wskazówkach
zegara o godzinie 3), gdyż księżyc przebył już 1 swojej orbity mierząc oczywiście od nowiu.
W pierwszej kwadrze Księżyc przybiera idealnie kształt litery "D" - bliski jest już dopełnienia
i wkrótce następuje kolejna faza - pełnia.
Pełnia Jedna z faz Księżyca, w której cała jej tarcza jest oświetlona.
Występuje gdy różnica długości ekliptycznej tego ciała i Słońca wynosi
180°.
W perygeum Księżyc wygląda na większy i jaśniejszy, różnica ta niewidoczna jest jednak gołym okiem. Różnice w wielkości i jasności Księżyca wzmaga również przesilenie
zimowe, kiedy to Ziemia i Księżyc znajdują się nieco bliżej Słońca.
III KWADRA KSIĘŻYCA...
Ostatnia Kwadra i ponownie widać połowę tarczy Naszym oczom ukazuje się, obok Mare Fecunditatis, Mare Tranquillitatis (Morze spokoju).
Ma ono bardzo ciemną barwę, pokrywa je duża ilość kraterów i bruzd, jego powierzchnia to 410 000km2. Niżej, widoczne jest Mare Nectaris (Morze Nektaru) o powierzchni 88 000km2.
Jest ono bardzo nieregularne, pokryte bruzdami i kraterami. Na samej górze, widoczne jest
Mare Serenitatis (Morze Jasności), pow. 303 000km2. Wyróżnia je od pozostałych mórz prawie kołowy zarys. Stycznie do Mare Nectaris, z lewej strony widoczny jest krater
Teophilius (śr. 105km). W jego wnętrzu rozciąga się na długość 30km grzbiet górski i o
wysokości 2km. Na samej górze widoczny jest krater Aristoteles (śr. 90km), niżej, nieco
mniejszy krater Eudoxus (śr.69km). Stycznie do Mare Serenitatis, po prawej stronie, znajduje
się krater Posidonius (śr. 100km).
|